به گزارش کریستین ساینس مونیتور دنی بویل گروهی از پرستاران شاغل در سرویس ملی بهداشت بریتانیا را به طور داوطلبانه به کارگرفته بود تا در این مراسم ستایشی را نثار یک نهاد ملی کند که در سال 1948 (همان سالی که لندن برای دومین بار میزبان المپیک بود)، بر روی ویرانه‌های جنگ جهانی دوم بنا شد.
انبوهی از تخت‌های بیمارستانی با کودکان در نقش بیماران بر روی آنها و پرستاران مرد و زن داوطلب در استادیوم المپیک در میانه نور و صدا و موسیقی به اجرای برنامه پرداختند.
NHS که با بودجه دولتی اداره می‌شود، درمان پزشکی رایگان را برای همه بریتانیایی‌ها فراهم می‌کند، و همه احزاب سیاسی این کشور درباره ضرورت وجود آن اجماع نظر دارند.
گرچه شکایات‌های گسترده‌ای درباره تاخیر و کندی در عرضه خدمات بهداشتی در این نظام وجود دارد- و اصلاحات برنامه‌ریزی شده دولت محافظه‌کار در NHS نیز بحث‌برانگیز شده است- اما خصلت برابری‌گرایانه آن یکی از مفاخر انگلیس است.
بوبل گفت: " یکی از دلایلی که ما NHS را به یکی از مضامین مراسم بدل کردیم این است که نشان دهیم هر کسی از میزان اهمیت NHS در این کشور آگاه است. یکی از ارزش‌های بنیادی جامعه ما این است که بدون توجه به اینکه شما چه کسی باشید، از لحاظ مراقبت بهداشتی با شما به طور یکسان با دیگران رفتار می‌شود."
